Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

να ηρεμήσω ή να ανησυχήσω;

Μόλις πέτυχα έναν καθηγητή μου μετά από αρκετό καιρο. Ο άνθρωπος είναι 40-45 χρονών. Και τελικά; Τελικά είναι σ'αυτή την ηλικία και είμαστε στην ίδια κατάσταση. Να μην ξέρουμε τι θέλουμε, να μην ξέρουμε που βρισκόμαστε, να έχουμε την αίσθηση οτι δε βαδίζουμε εκεί που θα έπρεπε... Η ζωή μας δεν είναι όπως θα τη θέλαμε. Είναι αποτυχημένος ή εγώ έχω φτάσει στο απόγειο της επιτυχίας που με περιμένει; Και πρόσεξε τι ρώτησα... ¨είναι αποτυχημένος;¨
Μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε τα βουνά και να βοσκούμε πρόβατα; Δεν είναι κακή ιδέα. Απλή ζωή, λίγες σκοτούρες. Μια σπηλιά για ύπνο και στο ψάξιμο τη μέρα για τροφή. Μαμ κακά και νάνι.


(λογικά ακούγομαι είτε καταθλιπτικός είτε ψυχοπαθής. μπορεί και να είμαι...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: