πλάκα πλάκα

-Που θα πάμε σήμερα (Σάββατο);
-Αααα ξέρω που θα πάμε. Πήγαινα εκεί όταν ήμουν φοιτήτρια και ήταν πολύ ωραία! Ζωντανή μουσική, καλό φαγητό, καλές τιμές και φοιτητόκοσμος...
-Και που είναι αυτό;
-Στην Πλάκα κοντά στην Υδρία...
-Άντε πάμε

...


Μετά από 45΄ψάξιμο για παρκάρισμα επιτέλους είμαστε στο δρόμο για το μαγαζί. Ο κόσμος εύθυμος σχετικά να περπατάει στο δρόμο, μια ηλίθια με μια μερσεντές νόμιζε πως άμα συνεχίσει να κορνάρει θα αδειάσει ο δρόμος να περάσει, η ακρόπολη πάντα μαγευτική. Ανεβαίνουμε τα σκαλάκια στα σοκάκια της Πλάκας και φαίνονται συμπαθητικά διακοσμητικά φωτάκια και κόσμος από κάτω. Εκεί είναι, μου λέει... Φτάνοντας άρχισαν κάτι τύποι από δεξια και αριστερά: καλησπέρα σας, περάστε, για ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ διασκέδαση κτλ...
Αρχίζει να βρωμάει το σκηνικό. Μπαίνουμε στο μαγαζί αντικρύζοντας γέρικα ψεύτικα χαμόγελα...
Συνεχίζει να βρωμάει το σκηνικό... Μεγάλη αίθουσα πάρα πολλά τραπέζια, γέρικα γκαρσόνια, χάλια ήχος, μπάντα γέρικη και ψεύτικη στην ερμηνεία... Κοιταζόμαστε και δε μιλάμε ενώ μας κατευθύνουν στο τραπέζι μας όλο δουλοπρέπεια... Καθόμαστε και το σκηνικό βρωμάει αποτυχία. Ανοίγω κατευθείαν κατάλογο. Απο περιέργεια στα κρασιά. Ρετσίνα 7,50 €. Απο περιέργεια στις σαλάτες. Χωριάτικη 6,5 €. Μου φευγει η περιέργεια. Κοιταζόμαστε. Πάμε; της λέω. Πωπω ντροπή! μου λέει.. Όντως θα έπρεπε να ντρέπονται λέω και σηκωνόμαστε...
Κι όμως 2 άτομα το Σάββατο το βράδυ δεν πιάστηκαν μαλάκες όπως πιάστηκαν αναρίθμητες φορές στο παρελθόν. Ήθελαν φαγητό και ζωντανή μουσική. Βουρ στον Κάβουρα! Και πέρασαν αυτοί καλά. Για εσάς δεν ξέρω.